Helsinki 6 juli : nadat we Ingrid en Rick hebben uitgezwaaid die weer terug naar Schiphol vliegen maken we plannen voor de komende dagen. Het regent nog wat, dus we voelen er niks voor om de boot los te maken. Boodschappen en sauna dus, en nog een relaxt avondje in de NJK haven in Blekholmen, Helsinki.
De volgende ochtend maken we (redelijk) vroeg los, en varen een mijl (!) naar het eiland van de
Suomenlinna.
 |
| Uitzicht vanaf Suomenlinna guest harbour, op loodsen, de tanksteiger van de coastguard, en een haven voor lokalen. |
De
Argos is dan net weg uit Suomenlinna richting St Petersburg. We verwachten een redelijk lege steiger maar dat valt tegen. Het is best bezet, ondanks dat er net een aantal boten zijn weggevaren. Misschien wel goed dat we de avond ervoor in Brekholmen zijn gebleven.
 |
| Veerboot bij Kustaanmiekkaa |
Suomenlinna, Fort van Finland, (of Sveaborg, Fort van Zweden, zoals de Zweden vinden dat het heet), is een oud verdedigingswerk met rijke historie. Eén van de belangrijkste historische plekken in Finland, en Unesco werelderfgoed. Goed voor een dagje zwerven en gebouwen en musea bekijken dus. En we kijken nog even bij de smalle doorgang naast de Suomenlinna bij Kustaanmiekka, waar de grote veerboten door de smalle doorgang varen. Vantevoren hadden we gepland daar niet doorheen te gaan. Maar als we de volgende ochtend losgooien varen we toch even een rondje om het eiland en door de smalle doorgang. Om het maar gezien te hebben vanaf het water.
 |
| Kerk annex vuurtoren |
 |
| Suomenlinna |
 |
| Suomenlinna |
8 Juli : we gaan op weg naar het westen, langs de zuid-finse kust.
 |
| De zomer is nog niet helemaal begonnen |
Met Helsinki hebben we het verste punt bereikt, en varen we in feite weer terug. Het eerste stukje van Helsinki naar het westen is volgens de Finnen niet heel veel aan, maar wij vinden het alvast schitterend. We hebben een route uitgezet naar
Porkkala, een uurtje of 5-6 varen door de smalle doorgangen in de archipel. Om een beetje grip te houden waar we varen strepen we de boeien bijna stuk voor stuk af op de kaart. Foutjes maken is hier al snel op een rots varen. Als we vast maken tussen een Finse en een Zwitserse boot begint de Finse buurman al meteen een gesprek. Voor we het weten hebben we weer wat tips voor de komende dagen te pakken. Erg sympatiek allemaal.
Annelies schroeft ook nog even het nieuwe deklicht in de mast. Die was door Ingrid meegenomen uit Nederland, omdat we die onderweg nergens konden krijgen. Vanuit de mast zijn ook weer leuke foto's te maken.
 |
| Porkkala marina © Annelies |
 |
| Lies in de mast, Peter liever aan dek |
In Porkkala is niet heel veel te doen verder. Een biertje langs het water, bbq achterop de boot. En de volgende ochtend verder naar het westen. Het is wel veel op de motor varen hier. Deels omdat er weinig wind is, en deels omdat we het kruip-door sluip-door tussen de eilanden nog wat spannend vinden onder vol tuig. De genua gaat af en toe uit. Dat dan weer wel.
Bij Barösund in de buurt ligt nog een mooie inham, alleen de kaart geeft 1,0-1,6m diepte aan. Volgens
Sebastian kunnen we daar makkelijk in, en is het veel dieper, maar dat durven we niet echt.
 |
| Saga in Barösund |
 |
Barösund
|
We leggen aan in Barösund dus. Prima haventje, met een restaurant en een goede
sauna. Wel een sauna die alleen smorgens open is. De volgende ochtend zitten we dus om 9 uur in de sauna, voor we losgooien en weer verder varen. Gewapend met tips van de Finse buurman, want ook hier duurde het niet lang voordat de buurman met een biertje bij ons in de kuip zat en tips geeft waar wel en waar niet naar toe. En opmerkelijk, er legde ook een Rus aan, die net in Zweden een Norlin gekocht had. Een Norlin Scampi, maar toch klonk het best bekend. Hij was ook erg enthousiast toen hij erachter kwam dat wij ook een Norlin in Zweden hadden gekocht.
 |
| Hebben de Finnen ook vakantie? |
 |
| Ooit mijnschacht. Nu radartoren. |
Op aanraden van zowel Sebastian als van de buurman in Barösund varen we naar
Jussarö. Een eiland met een heuse
ghost town, waar een ijzermijn heeft gestaan, en wat een steunpunt is geweest van de Finse marine. Onderweg zien we voor het eerst veel meer zeilboten om ons heen.
Vlak voor de haven zien we een C&C 115 (de
Crackajack) langsvaren die in Nederland te koop heeft gelegen. Deze zelfde boot stond in 2017 op onze longlist, maar is het niet geworden. Grappig om em hier onder Finse vlag langs te zien komen.
 |
| Jussarö marina |
 |
| SAGA was here |
Op Jussarö is alles prima geregeld. Ondanks de afgelegen bestemming is er
een goede steiger, met elektra, achterboeien en alles. En een leuk
restaurantje. Ook een nieuwe sauna, daar kunnen de Finnen niet buiten (
part of our culture, legt een Fin me uit).
 |
| Jussarö vanaf de vuurtoren |
 |
| Kardinale ton... |
Jussarö is prachtig om een hiking trail te lopen door de bossen, en
langs alle verlaten mijngebouwen, uitkijktorens en vuurtoren. De trail gaat helemaal rond en over het eiland. En omdat ze ook wel weten dat torens vragen om beklimmen hebben ze een houten uitkijktoren en een verlaten vuurtoren om in te klimmen. Een een groot hek om de toren van de oude mijnschacht. Dat is nu een radartoren. Niet opklimmen dus. We lopen verder langs de kust, en vinden een mooie plek om te zwemmen. Maar met één voet in het water vinden we het alweer verfrissend genoeg.Een meegebracht koud biertje doet de rest.
In de haven treffen we op de schitterende gerestaureerde ruim 40 jaar oude Swan 38 (
komt uit Enkhuizen) naast ons weer een buurman die graag wil vertellen waar we heen moeten. Geweldig die Finnen.
 |
| Zonsondergang in Jussarö |
De volgende ochtend, 11 juli, zetten we koers naar Bixholmen. Daar is het mooi aanleggen met hekboeien en neus aan de rots. We zeilen met een zwak windje tussen de rotsen naar Bixholmen. Helaas zijn er maar 5 boeien, twee in het diepere gedeelte zijn bezet door een motorbootje en een klein zeiljachtje. Er zijn er 3 vrij in het iets ondiepere deel. Daar moet het toch 2,5-3 meter zijn. We pikken een boei op en varen stapvoets naar de kant. Met een zachte maar voelbare bons raken we iets hards. G@dv#r, raken we met de kiel de grond?? Dat is een kras op mijn trots. Ik ben meteen klaar met Bixholmen, en we zetten koers naar Hanko. Later komen we tot de conclusie dat we waarschijnlijk met de boeg, onder water een grote steen raakten die net voor de kant in het water lag. Lies stond op de punt en zag iets liggen vlak voor we iets raakten.
 |
| Hanko van een afstandje |
Hanko is een grote haven. Eigenlijk twee grote marina's aan elkaar vast. Een stadje met veel bars en restaurants. En het voormalige
cafe van Generaal
Mannerheim. Volgens de overlevering kocht hij het cafe omdat hij in de buurt woonde en het cafe te luidruchtig vond. Iets met drooglegging en illegale alkohol. Anyway, we hebben er niet veel van gezien, het was eerder dicht ivm een private party.
Hanko is eigenlijk vanaf een afstandje het mooiste. Volgens de Finnen die we hebben gesproken is het onvermijdelijk dat je er terechtkomt vanwege de ligging, en omdat je er kunt tanken, eten inslaan e.d.
Maar geen aanrader.
12 juli : na Hanko varen we door naar
Högsåra. Een klein haventje in de buurt van het grotere Kasnäs. We komen best vroeg aan, ongeveer 1 uur in de middag. Maar het ziet er al vol uit. Als we langzaam richting haven varen en met de verrekijker naar een ligplaats/achterboei zoeken horen we druk getoeter achter ons. Een kabelpontje maakt duidelijk dat we op moeten letten. OK dan.
 |
| Bandje in de kroeg in Högsåra |
 |
| Farmor's | |
Als we de haven naderen staan de havenmeester en helpende handen klaar om de plek te wijzen en de voorlijnen aan te pakken. We pikken een vrije hekboei op en liggen al snel vast. Een half uur later is de rest van de haven ook ongeveer vol. Er blijkt een feestavond te zijn, en de dag daarna weer feest. Het gaat druk worden. Het haventje is helemaal leuk. Een rommelig
kroegje aan de steiger, houtgestookte sauna (niet geprobeerd, was volgeboekt) en verderop
Farmor's cafe.
Dat is een prima restaurantje. Ook hier weer een Finse buurman die meteen uitlegt waar we moeten zijn. Mooi dat ie tijd voor ons maakt, want het lijkt erop dat ie een nieuwe vriendin bij zich heeft.
Eind van de middag treed een band op in de Rumpan bar op de steiger, en een uur later mogen de kinderen los met klassieke jaren 70 rock! Klinkt niet slecht.
 |
| Roeiboten als daken in Högsåra |
13 juli : we gaan naar Gullkrona. Tip van de buurman op Jussarö. Is 10 jaar dicht geweest als haven en net weer open. Maar zo te zien niet echt beschut tegen de stevige NW wind die in de avond wordt verwacht. Plan B is Helsingholm, maar als we de baai invaren ziet dat er ook weinig beschut uit.
 |
| Ankerbaai Söderfladan |
Op de kaart zien we een baai die er beschut uitziet. Op Navionics ver ingezoomd ook een anker tekentje. En mooi beschut tegen NW wind achter de hoge bomen. Terug dus, en anker uit in de baai van Söderfladan. Goede keuze, we liggen heerlijk rustig. Er druppelen wat Finse, Duitse en een Zweeds jacht binnen. Prima plek.
 |
| Loodsstation |
14 Juli : in de ochtend herkansing voor
Gullkrona. We hoorden dat het er druk zou zijn. Na 12-en is de haven vol. Iedereen wil een kijkje nemen nu de haven weer open is. OK, niet te laat op pad dus.
Het is idd ca 12 uur als we de hoek om komen. Voor ons 2-3 zeilboten die de laatste boeien in het diepere (nou ja, 2,5-3meter) oppikken.
Daar kunnen we wel naast, aan dezelfde boei. De Finnen vinden het allemaal prima, en zoals altijd staan er mensen voorlijnen aan te pakken op de steiger. Zoals hier in Scandinavië gebruikelijk hebben we ook voorlijnen gemaakt met rubberen schokdempers en haken om snel vast te kunnen klikken aan de ringen die hier overal op de steigers zitten.
 |
| Gullkrona steiger |
We hebben op het diepste deel van de steiger nog ongeveer een halve meter water onder de kiel. Er is ook een Big Boat Pier met iets dieper water, maar die boeien zijn ook allemaal vol.
De hele middag zien we boten aankomen, sommigen vinden nog ergens een hoekje om vast te maken en sommigen varen maar door. Heel leuk, heel Fins hier. Klein eilandje, met een restaurantje waar ook vers gerookte zalm wordt verkocht. Een paar hiking trails rond het eiland, o.a. naar het oude loodsstation op de heuvel.
Verder allemaal redelijk simpel, wel een sauna, geen warm water in de douche. Een houten compost-toilet. Het simpele heeft zijn charme. Er wordt nog flink bijgebouwd, dus volgend jaar zal het wel wat completer zijn.
 |
| Gullkrona |
We maken wat plannen voor de komende dagen. Morgen naar
Korpoström. Er wordt dinsdag regen en wind verwacht, en daar liggen we beschut. Met internet voor het blog en een wasmachine.
Daarna wordt het weer beter weer en gaan we langzaam richting de Åland eilanden. Nog plannen genoeg dus.
Donderdag 18 juli : het eilandje Sälsö heeft een prima beschutte ankerbaai. Ook aan de ander kant liggen kennelijk boten geankerd, want af en toe zien we wandelaars op de kant. Lies pompt de bijboot op, zodat we naar de kant kunnen. Meest in het oog springend is de vuurtoren met een vervallen hut, en een bord van een geleidelijn. De heuvel op dus. Lies vindt dat niet genoeg en klimt ook de smalle trap van de vuurtoren op. Enfin, tijd voor een meegebracht biertje aan de kant.
Het blijft mooi weer om te ankeren, dus ook vrijdag 19 juli zoeken we een ankerplekje in de buurt. In het boekje van de Zweedse Kryssar Klubben (SXK) wordt een ankerbaai genoemd die niet ver weg ligt. De Andbergsfladen is privé bezit maar wel openbaar toegankelijk.
Wij varen door naar Stegskär. Ook weer een mooie ankerbaai. Maar dichter bij de enige stad die Åland rijk is. Op een afstandje gaan grote Silja en Viking veerboten heen en weer naar Stockholm. Dagjesmensen komen met een motorbootje langs en zitten een paar uur op de rotsen in de zon. In de avond blijven een paar, vooral Zweedse, zeilboten over. We merken steeds meer dat we in de buurt van Zweden terugkomen. Vanuit de Stockholm regio naar Mariehamn is niet zo ver, en er wordt hier met name Zweeds gesproken, niet Fins. Ondanks dat Åland een Finse autonome provincie is. En we zien dus steeds meer Zweedse vlaggen op de zeilboten. 
